Dag 23
Door: Thea
Blijf op de hoogte en volg Herman en Thea
08 Juni 2015 | Italië, Rome
Monte Pietra Pertusa - Rome 50 km gefietst
Rosa had voor heerlijke ham en kaas gezorgd met heel droog brood. De Italianen zijn geen brood eters en dat is te merken. Maar het was goed bedoeld.
We daalden af richting Rome en kwamen in een hectisch verkeer. Het leek af en toe of je op de autobaan reed. Maar op een gegeven moment word je heel brutaal. Hand omhoog als stopteken en gaan. Best eng, maar anders kom je nergens. We vonden het fietspad naar Rome en waren verheugd over het mooie brede en rustige pad dat ons naar het St.Pieterplein zou leiden. Steeds vroeg ik Herman zie je al wat? Hij antwoordde dan, dat kan nog niet we zijn nog 13 km van het plein. Maar Harrie had gezegd dat je het al van verre kon zien, en wat Harrie zegt is zo! Toen we bijna bij het plein waren, zagen we drommen mensen een richting in gaan. Daar moeten we zijn!
We spraken nog een Nederlander op de fiets die ook net was aangekomen en zijn vrouw verwachtte die met het vliegtuig was gekomen.
Toen we met fiets tussen de duizenden mensen doorliepen het plein op, had ik echt een brok in mijn keel. We hebben het gehaald!!
Ons plan is, om naar het station Termini te fietsen en onderweg de dingen gaan bekijken die we tegenkomen.
Dat hebben we gedaan. Wat hebben we al veel indrukken opgedaan. Wat een indrukwekkende stad.
Toen we bij het station aankwamen, bleef Herman bij de fietsen en ik ging in de rij staan voor de treinkaartjes. Na drie kwartier kwam ik erachter dat het het verkeerde loket was. Moest ik helemaal aan de andere kant van het station zijn. Daar een nummer gekregen en had bijna 200 mensen voor me. Tijdens het wachten, werd ik door diverse goed geklede en Engels sprekende jongens en meisjes aangesproken die me wel wilden helpen om sneller aan een kaartje te komen. Daar trapte ik dus niet in.
Omdat ik zolang moest wachten, herkende ik de groep aan het feit dat ze allemaal een polo droegen en een pen in de hand hadden. Toen ik eindelijk aan de beurt was, zei de man aan het loket dat de fiets niet meekon. Die moest ik maar met het vliegtuig sturen of inpakken en dan in de trein. Ik vond dat belachelijk. Ik kan toch ook met fiets in de trein naar Rome? Waarom dan niet terug? Alleen met de lokale treinen, zei hij. Dat betekent, tot Ravenna 4x overstappen dan nog 3x tot München en dan zelf zorgen dat ik naar Nederland kan. Waanzin!!!
Terug bij de wachtende Herman het plan gemaakt om bij een camping de fietsen af te geven en door de Fa.Soetens naar Nederland te laten vervoeren.
Goed plan. Weer een nummertje getrokken en weer anderhalf uur gewacht, kaartjes gekocht voor ons twee tot München. Zien we daar wel weer verder. Ik geloof dat ze geen zin hebben om zo'n ingewikkelde reis uit te zoeken.
Door het idioot drukke verkeer naar de camping gefietst en daar een bungalow geboekt. Toevallig waren alleen de duurste bungalows nog beschikbaar. (We geloven er niets van maar bewijs dat maar) Oké we zijn het waard.
Rosa had voor heerlijke ham en kaas gezorgd met heel droog brood. De Italianen zijn geen brood eters en dat is te merken. Maar het was goed bedoeld.
We daalden af richting Rome en kwamen in een hectisch verkeer. Het leek af en toe of je op de autobaan reed. Maar op een gegeven moment word je heel brutaal. Hand omhoog als stopteken en gaan. Best eng, maar anders kom je nergens. We vonden het fietspad naar Rome en waren verheugd over het mooie brede en rustige pad dat ons naar het St.Pieterplein zou leiden. Steeds vroeg ik Herman zie je al wat? Hij antwoordde dan, dat kan nog niet we zijn nog 13 km van het plein. Maar Harrie had gezegd dat je het al van verre kon zien, en wat Harrie zegt is zo! Toen we bijna bij het plein waren, zagen we drommen mensen een richting in gaan. Daar moeten we zijn!
We spraken nog een Nederlander op de fiets die ook net was aangekomen en zijn vrouw verwachtte die met het vliegtuig was gekomen.
Toen we met fiets tussen de duizenden mensen doorliepen het plein op, had ik echt een brok in mijn keel. We hebben het gehaald!!
Ons plan is, om naar het station Termini te fietsen en onderweg de dingen gaan bekijken die we tegenkomen.
Dat hebben we gedaan. Wat hebben we al veel indrukken opgedaan. Wat een indrukwekkende stad.
Toen we bij het station aankwamen, bleef Herman bij de fietsen en ik ging in de rij staan voor de treinkaartjes. Na drie kwartier kwam ik erachter dat het het verkeerde loket was. Moest ik helemaal aan de andere kant van het station zijn. Daar een nummer gekregen en had bijna 200 mensen voor me. Tijdens het wachten, werd ik door diverse goed geklede en Engels sprekende jongens en meisjes aangesproken die me wel wilden helpen om sneller aan een kaartje te komen. Daar trapte ik dus niet in.
Omdat ik zolang moest wachten, herkende ik de groep aan het feit dat ze allemaal een polo droegen en een pen in de hand hadden. Toen ik eindelijk aan de beurt was, zei de man aan het loket dat de fiets niet meekon. Die moest ik maar met het vliegtuig sturen of inpakken en dan in de trein. Ik vond dat belachelijk. Ik kan toch ook met fiets in de trein naar Rome? Waarom dan niet terug? Alleen met de lokale treinen, zei hij. Dat betekent, tot Ravenna 4x overstappen dan nog 3x tot München en dan zelf zorgen dat ik naar Nederland kan. Waanzin!!!
Terug bij de wachtende Herman het plan gemaakt om bij een camping de fietsen af te geven en door de Fa.Soetens naar Nederland te laten vervoeren.
Goed plan. Weer een nummertje getrokken en weer anderhalf uur gewacht, kaartjes gekocht voor ons twee tot München. Zien we daar wel weer verder. Ik geloof dat ze geen zin hebben om zo'n ingewikkelde reis uit te zoeken.
Door het idioot drukke verkeer naar de camping gefietst en daar een bungalow geboekt. Toevallig waren alleen de duurste bungalows nog beschikbaar. (We geloven er niets van maar bewijs dat maar) Oké we zijn het waard.
-
08 Juni 2015 - 22:55
Claudia, Tom En Kindjes:
Hallo Pap en Mam, Super dat jullie het gehaald hebben! hadden ook niet anders verwacht natuurlijk. ;-)
We zijn allemaal erg trots op jullie en kunnen niet wachten om jullie weer een dikke knuffel te geven.
Liefs van ons 5jes xxx -
08 Juni 2015 - 23:36
Betsy Van De Mortel:
Dag Herman en Thea,
Proficiat! Fantastisch dat jullie deze fantastische tocht hebben gemaakt.
groetjes,
betsy -
09 Juni 2015 - 08:56
Dick En Marianne Wiggers:
Gefeliciteerd met jullie prestatie, heb genoten van jullie verslagen en petje af voor jullie.
In hongarije is het ook warm,en wij genieten van ons zwembad,niet zo vermoeiend als fietsen. Hier is veel gebeurd, maar daar hebben we nog wel face time contact over. Goede terugreis en tot hoors .knuf van ons. Marianne en Dicko -
09 Juni 2015 - 09:04
Anja:
Hallo Tante Thea en Ome Herman,
Super gedaan.
En wat mooie verhalen heb er van genoten.
Groetjes en kusjes De Louwmannetjes -
09 Juni 2015 - 11:44
Ina En Gerrit:
Proficiat met het volbrengen van deze fantastische fietsreis! We hebben met veel plezier jullie belevenissen en foto's gevolgd. Geniet nog even van het mooie Rome. Wij wensen jullie een veilige terugreis naar Deurne. Tot gauw!
Groetjes, Ina en Gerrit -
10 Juni 2015 - 02:43
Thea En Willem:
Gefeliciteerd, bedankt voor de mooie verhalen.
Tot ziens in Deurne.
Thea en Willem
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
