Dag 24

Rome.

Na een goede nachtrust een plan proberen te maken, wat we allemaal willen doen.
Eerst natuurlijk ons testimonium ophalen en dan zien we wel verder.
Via het fietspad weer naar het Vaticaan gefietst. Wat ik gisteren vergeten ben te melden is dat het prachtige fietspad voor het grootste gedeelte is dicht gegroeid met riet en andere struiken. Je kan er net door en als er een tegenligger aan komt, moet één van de twee van de fiets anders moet je het riet in. Hoe dichter je bij Rome komt hoe beter het gesnoeid is.
Bij het Vaticaan aangekomen, aan een non gevraagd waar de Friezenkerk ligt. Ze liep met me naar de Zwitserse Garde en zei, vraag het hem maar. De Gard sprak Duits en zei dat we eerst naar het politiebusje moesten om ons te laten controleren en dan terug komen. Zo gezegd, zo gedaan. De politie vond niets bijzonders en we mochten de fietsen binnen de poort van het Vaticaan zetten en verder naar de volgende wacht.
Daar werden we naar een kantoor gestuurd waar we niet moesten zijn. Die stuurde ons weer naar een ander gebouw waar we weer bij een andere beveiliger kwamen. Die belde om de juiste persoon voor ons te vinden.
Uiteindelijk kregen we een Pauselijke stempel en het Testimonium. Yes!!
We mochten, na het gevraagd te hebben, ook nog een kerkhof bezichtigen die door een Duitse stichting in stand wordt gehouden. Een mooie plek. We zagen ook nog enkele Nederlandse plaquettes. In het bijbehorende kerkje staken we een kaars aan voor Gerrit en Mieke. We denken aan jullie.
We vroegen of onze fietsen mochten blijven staan en dat we ze na bezichtiging van de Friezenkerk op zouden halen. Dat was goed. Herman maakte meteen misbruik van hun vriendelijkheid en vroeg hem een foto te mogen maken met mij erbij. Hij zei daar kan ik niet aan beginnen, dan vraagt iedereen het. Herman keek teleurgesteld en de gard zei, nou snel dan.
We staken het plein over om naar de Friezenkerk te gaan toen ik Indonesisch hoorde tellen, satu, dua, tiga, ik telde verder, empath, Lima, tutju, delapan, de militair keek verbaasd wie doet dat nu? We raakten in gesprek en de Indonesische militair vertelde dat ze een paar dagen in Rome gestationeerd zijn.
De Friezenkerk bleek gesloten. Het heeft zo moeten zijn, dat we door een misverstand eerst in het Vaticaan terecht zijn gekomen en daar ons Testimonium hebben gekregen.
We hadden een sleutel van een vorig hotel meegenomen en hebben die in het Pauselijk postkantoor terug gestuurd. Daar kon je ook de kaarten kopen om de St.Pieterskerk te bezoeken. Maar de wachttijd was tot ong. 15.00uur. Dat vonden we te lang om in de brandende zon te staan. De slang wachtenden, was enorm.
Wat willen we echt nog zien en is het ons de drukte waard om in de rij te gaan staan.
We hebben gisteren al veel gezien, en willen niet meer die massa mensen dus besloten we terug te gaan naar ons chalet op de camping.
Een goed besluit. We moeten vanavond de fietsen inleveren met de bagage. Dus alles uitgezocht en ingepakt en toen naar het zwembad. Wat heerlijk!! Het is een perfect eind van onze reis. Ware het niet....... Morgenavond om 19.00 uur vertrekt onze trein. Maar vanaf 11.00 uur staakt alle openbaar vervoer. Om ongeveer half vier zal de boel weer gaan draaien. Dus ik zie de chaos al voor me. Maar wat morgen komt, zien we dan wel weer.