Dag 24 en 25

Santiago
Na aankomst gingen we direct naar de Kathedraal.
Herman wachtte bij de fietsen en ik ging snel de stempel en het certificaat halen.
Dat had ik gedacht.
Ik moest in de rij staan en heb 3,5 uur moeten wachten tot ik aan de beurt was.
Al die tijd stond Herman op het plein te wachten. Éénmaal aan de beurt, weigerde de mevrouw om ook Herman's certificaat te maken. Hij moest ook maar in de rij gaan staan. Ik legde uit, dat hij stond te wachten bij de fietsen en die niet 3,5 uur alleen kon laten. Niets aan te doen, ze weigerde. Ik was woest. Rende langs de lange rij wachtenden naar het plein, riep Herman dat hij direct moest komen en rende met hem achter me aan weer langs de rij. Bij het bureau aangekomen zei ik tegen de veiligheidsbeambte die me wou tegenhouden, (piep klein leugentje) dat ik dit had afgesproken en liep naar een meisje dat net een certificaat had uitgeschreven en zei :"nu zijn wij!"
Het werkte. Ze schreef onze certificaten uit (ook nog fout allebei) en we gingen.
Herman die niet wist wat er aan de hand was, liep achter me en vroeg :"wat gebeurt hier allemaal? Doe eens rustig." Rustig?? Ik had zolang gewacht en was het zat! Ontspannnnnnnn.
We gingen naar het reisbureau en boekten de terugreis. We wilden woensdag gaan, maar dat was de dag, waarop de bussen niet gingen. Dus na overleg, boekte ik voor dinsdag.
We liepen nog wat rond en gingen toen naar Hotel Mexico. Daar moesten onze fietsen naar toe. We besloten daar ook onze overnachting te boeken.
We pakten de tassen uit, maakten de rugzakken klaar met de spullen die we zelf mee wilden nemen en leverden de fietsen en fietstassen af aan de Fa. Soetens.
Omdat we het oude centrum niet goed hadden bekeken, gingen we dat alsnog doen. Ook de Kathedraal werd nog eens bekeken en we waren blij, dat we niet 2 dagen langer bleven. We hadden het gezien.
De terugreis duurde 30 uur. Hoewel het een reis was met veel herkenningspunten en mooie uitzichten, duurde hij wel érg lang. Toen we eindelijk bij België de grens overgingen en we nu bijna thuis waren, werden we door motoragenten van de snelweg gehaald. De bus moest een woonwijk in. We dachten, snelheidsovertreding. Maar het bleek douane en marechaussee te zijn op zoek naar illegalen. We moesten onze passen laten zien en twee personen werden uit de bus gehaald. Na een uur mocht de ene terug de bus in en de ander werd meegenomen met een busje. Toen mochten we gaan. In Breda aangekomen, namen we de trein naar Deurne.
In Deurne goot het. Maar de hele familie stond te wachten om ons te verwelkomen. Heerlijk!
Hiermee is een einde gekomen aan onze bijzonder indrukwekkende reis.
Maar als Herman het echt graag wil...... Vele wegen leiden naar Santiago.
Hahahaha grapje!